Dagje ambulance en familie bezoek

Hii lieve lezers!

Eerst ga ik een stukje vertellen over een dagje ambulance! ( dat is tenslotte waarvoor we gekomen zijn he ) en daarna een stukje over mijn familie bezoek!

22-04-2015
Wauw wat een dag.. Ik mocht een dagje op de ambulance in de buurt van het ziekenhuis. Eerst werd ik opgehaald om vervolgens naar de post te gaan in Albir. Toen we daar aankwamen ging meteen de telefoon en konden we al meteen op pad gaan. Ondertussen kon ik gezellig kletsen met mijn "nieuwe" collega`s. Ze zijn hier erg familie gericht en vroegen veel over mijn prive leven thuis. Toen we aankwamen was ik benieuwd wat de patient had en waar we haar mee konden helpen. Toen ik haar zag kon ik niks aan haar opmerken en in de ambulance vertelde ze dat ze ontzettend hard was gevallen. ( Ik en mijn collega`s konden er niet van opmerken dat ze pijn had want ze liep goed en liet geen pijn zien) Toen we bij het ziekenhuis aankwamen ging meteen de telefoon weer en moesten we meteen weer gaan. Naar een Nederlandse vrouw die al een week benauwd was. Ze sprak geen woord Engels en moest ik als tolk spelen. Onderweg naar het ziekenhuis ging de telefoon weer, spoedgeval er was een man met een rare aanval. We gingen er met gillende sirenes heen, wat een gevoel zeg. Ik met me gele jas en 0 ervaring vlogen we het hotel in om de man op te halen. Hier in Spanje is de bedoeling dat je iemand ophaalt en weg brengt naar het ziekenhuis met zo min mogelijk handelingen. Op de dag hadden we 6 oproepen gehad en mijn collega vertelde me dat het wel heel veel was voor op een dag. Maar de rit die mij het meeste aansprak was voor een vrouw die geheel in de war was. Toen het telefoontje ging moesten we ook hard naar de ambulance rennen en gingen we met de sirenes op weg. alle auto`s op de weg moesten voor ons wijken. Toen we daar aankwamen deed haar man open die duidelijk zo erg was geschrokken en maar rondjes liep. Toen we eindelijk de mevrouw naar de ambulance hadden gebracht zou ik de meneer gaan halen. Ik stelde hem gerust en vertelde wat we van hem verwachten( dat hij de ID kaart mee moest nemen, evt. kleren voor de nacht. Hij gaf aan dat hij het erg fijn vond dat ik hem hielp en ging uit eindelijk met een rustiger gevoel de ambulance in. Na deze dag had ik echt een goed gevoel omdat ik veel mensen gerust kon stellen en toch het stukje begeleiden naar voren had laten kunnen komen. Na de dienst gaf mijn collega aan dat we samen een goed team waren. Na de dienst ging ik erg snel naar huis omdat in de avond mijn familie zou komen. Rond een uur of half 10 kwamen ze eindelijk bij het hotel aan. Wat een geweldig moment na zo`n lange tijd. flink geknuffeld en wat gedronken. Die dag erna zijn we lekker in "10 minuten" naar het ziekenhuis gewandeld. Al de dagen hebben we lekker veel gezien, gezellig sangria gedronken en erg genoten van elkaar. Wat was ik blij dat ik ze het hier kon laten zien. (ook al was dat soms met een omweg he Maartje Heesters) Vandaag heb ik ze weer uit moeten zwaaien. Maar gelukkig is er over 2 weken weer iets speciaals. Dan Krijgen we er weer een kleintje bij in de familie.

Verder ben ik wel weer even klaar met mijn verhaal.

Adios!